Willekeur in de Wmo
In de Media: Illya Soffer bij Radar (AVROTROS) over willekeur in de Wmo
19 april 2021
De Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) is bedoeld om mensen die hulp nodig hebben, langer zelfstandig thuis te laten wonen. Naast ouderen vallen ook veel mensen met een levenslange beperking onder de wet. Dat er in de Wmo veel misgaat, blijkt ook in consumentenprogramma Radar (AVROTROS). In de uitzending van 19 april aandacht voor de strijd die burgers moeten leveren om in hun gemeente de zorg en ondersteuning te krijgen die ze nodig hebben.
Praktijk in gemeenten is weerbarstig
Vanaf 1 januari 2015 moeten gemeenten de Wmo uitvoeren. Het plaatje dat voor de invoering van de Wmo werd geschetst, was zo mooi: de wet zou zorgen voor maatwerk, toegankelijke voorzieningen en gemeenten kosten besparen. De praktijk is weerbarstig. Het invoeren van de Wmo ging samen met grote bezuinigingen. Ook is er bij gemeenten niet altijd voldoende kennis van alle groepen mensen die onder de Wmo vallen. In sommige gemeenten pakt de wet alsnog goed uit, maar door het hele land lopen mensen ook vast. Mensen moeten keer op keer een strijd leveren voor basisvoorzieningen.
Knokken voor de juiste ondersteuning
Radar spreekt mensen die vastlopen in de Wmo en niet de zorg en ondersteuning krijgen die zij nodig hebben. Illya Soffer, directeur van Ieder(in), zegt in de uitzending over de willekeur tussen gemeenten: ‘het hangt af van of een gemeente geld genoeg heeft. Het hangt af van hun politieke bestuurlijke keuzes die ze hebben gemaakt, maar het hangt ook af van je eigen mondigheid. Ben je mondig genoeg om net zo lang door te gaan tot je wel een vorm van ondersteuning krijgt die past? En eigenlijk moet je niet willen dat mensen zo hard moeten knokken om ondersteuning te krijgen. Ondersteuning die niet bedoeld is om een beetje luxe aan het leven toe te voegen, maar echt om zelf met je huishouden overeind te blijven.’
Ieder(in) zet zich in voor passende ondersteuning van mensen met een beperking in gemeenten
